Και όμως πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια από την τελευταία φορά που γράψαμε για την μπλέ σαύρα στο blog. Ήταν τότε που μόλις είχα βάλει το τετραπετάλουδο στον Franky και οι πρώτες βόλτες και επισκέψεις στην πίστα είχαν ξεκινήσει. Με τα 200 άλογα, τον ήχο από τα χωνιά και το ψαγμένο στήσιμο το αυτοκίνητο ήταν πραγματικά απόλαυση να το οδηγείς είτε με γραμμές είτε με το πλάι.
Τα δυο αυτά χρόνια εννοείται παραμείναμε ενεργοί σε όλα τα επίπεδα. Όσοι είστε γραμμένοι στο κανάλι στο youtube (emptypocketracers) θα βλέπατε τις περιπέτειες της σαύρας, όσοι δεν είστε γραμμένοι εννοείται πηγαίνετε τώρα και ρίξτε μια ματιά!
Το shakedown έγινε στην πίστα των Μεγάρων όπου έγραψε 1.08.0 με λάθος setup τότε. Οι πληροφορίες λένε οτι τα trackdays θα ξεκινήσουν ξανά οπότε μια επίσκεψη εκεί είναι πιθανή στο άμεσο μέλλον για να γράψουμε έναν γύρο στο 7.! Video:
To μενού δεν έχει μόνο grip αλλά και drift, όπου το επιτρέπουν οι συνθήκες τελοσπάντων. Το παρακάτω βίντεο είναι στο Θριάσιο που τώρα δυστυχώς έκλεισε οπότε αν κάποιος γνωρίζει αντίστοιχο "ασφαλή" χώρο για drift παρακαλώ να μας ενημερώσει! Video:
Το περισσότερο βάρος βέβαια δώθηκε στις επισκέψεις στην αγαπημένη μας πίστα των Σερρών. Εκεί οδηγήσαμε αρκετά και ευχαριστηθήκαμε το flow της πίστας, τις πλερικές φορτίσεις και τα τεχνικά περάσματα με αρκετά χιλιόμετρα. Ψάξαμε το αμάξι στο στήσιμό του και το βελτιώσαμε στις λεπτομέρειες έτσι ώστε να μου δίνει την εμπιστοσύνη να το πιέσω στο όριο και να μένω κοντά σε αυτό. Αποτέλεσμα ένα κορυφαίο οδηγικό σκόρ (SRC VPR League) και ένας αρκετά καλός χρόνος για τα δεδομένα του αυτοκινήτου στο χαμηλό 26. Απολαύστε το incar:
Το αυτοκίνητο είναι μάχιμο καθημερινά, πηγαίνει και γυρίζει οδικώς στην πίστα και κάθε εβδομάδα βγαίνει βόλτες κοντινές ή και μακρινές μερικές φορές. Είναι ο ορισμός του toy car δηλαδή. Η τελευταία εκδρομή έγινε στα ορεινά της Πελοποννήσου όπως θα δείτε και στο video:
H εξέλιξη και το finetuning της σαύρας αλλά και οποιουδήποτε project car όπως γνωρίζετε και εσείς δεν σταματάει ποτέ. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω από τα αυξημένα πλευρικά φορτία εντός πίστας είναι οτι γεμίζει γρήγορα το δοχείο αναθυμιάσεων. Στην πίστα την τελευταία φορά βρήκαμε ένα workaround τώρα όμως θα το λύσω με κάποιες μετατροπές στο καπάκι και ένα νέο δοχείο, άν υπάρχει ενδιαφέρον θα κάνω έναν νέο άρθρο εξηγώντας το setup.
Τέλος, υπάρχουν πλάνα για αναβαθμίσεις και στο μοτέρ αφού στην πίστα τα 200 άλογα φαίνονται λίγα σε σχέση με τις δυνατότητες του αυτοκινήτου οπότε το project Franky2 έχει ήδη ξεκινήσει στο παρασκήνιο.
Μην πάει το μυαλό σας σε big turbo καταστάσεις, Κswap κτλ, παραμένουμε ρομαντικοί και πιστοί στο ατμο BP με χαρακτήρα όμως. Η έμπνευση έρχεται από τα μοτέρ των ΑΕ86 Ν2 που τρέχουν στην Ιαπωνία και ο στόχος 220-230 άλογα με γεμάτο ροπή φάσμα, άμεση απόκριση και βέβαια τον μοναδικό ήχο των Jenvey με τις πεταλούδες τέρμα ανοιχτές.!
Το project συνεχίζεται λοιπόν οπότε μείνετε συντονισμένοι σε blog και youtube για τη συνέχεια.!!
Οι αγωνιστικές περιπέτειες του Γιώργου Γεωργιάδη στο ενιαίο πρωτάθλημα MR2 της Αγγλίας συνεχίζονται με τον δεύτερο γύρο στην πίστα του Donington. Αυτή τη φορά η EmptyPocket ομάδα ήταν πιο δυνατή από ποτέ αφού η εμπειρία από τους προηγούμενους αγώνες και η καλή προετοιμασία του αυτοκινήτου συντέλεσαν σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και το πρώτο βάθρο για τη σεζόν.
Ο Γιώργος με το παρακάτω report μας μεταφέρει το κλίμα του αγώνα όπως το έζησε ο ίδιος και οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την προσπάθεια.
"Η αγωνιστική δράση για το 2021 ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο με ένα βάθρο και δύο υπέροχους αγώνες.
Βρεθήκαμε στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος του Toyota MR2 Championship στο Ηνωμένο Βασίλειο στο Donington Park στις 22 Μαΐου. Η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στην “έδρα” μας για αγώνα και ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος.
Από τον τελευταίο αγώνα που παραβρεθήκαμε τον περασμένο Οκτώβριο του 2020 στο Oulton Park, είχαμε αρκετό χρόνο για να προετοιμαστούμε για την νέα αγωνιστική σεζόν με αρκετές βελτιώσεις στο αυτοκίνητο. Αρχικά, εγκαταστήσαμε το Ιαπωνικό “κοντό” σασμάν το οποίο “ζωντάνεψε” αρκετά το αυτοκίνητο και μας έδωσε την δυνατότητα να είμαστε ανταγωνιστικοί ξανά. Επίσης μια πιο ελεύθερη εξάτμιση έκανε το αυτοκίνητο να ακούγεται (επιτέλους) απ’ έξω καθώς και του έδωσε λίγο παραπάνω ιπποδύναμη. Στη συνέχεια αντικαταστήσαμε όλα τα συνεμπλοκ και τις βάσεις του μοτερ με πολυουρεθάνης και μαζί με μια καλή ευθυγράμμιση άλλαξε η συμπεριφορά του αυτοκινήτου δραστικά. Τελος πειραματιστήκαμε και με ένα νέο livery το οποίο έδωσε έναν άλλο “αέρα” στο αυτοκίνητο #36.
Φτάνοντας το Σάββατο στην πίστα ο καιρός ήταν συνεφιασμένος αλλα η πρόβλεψη έδειχνε ότι δεν θα βρέξει. Μπαίνοντας στα δοκιμαστικά/χρονομετρημένα η πίστα είχε ήδη στεγνώσει απο το προηγούμενο βράδυ, γεγονός που με βοήθησε να πιέσω και να κατεβάσω τον χρόνο μου αρκετά. Ο ταχύτερος γύρος που κατέγραψα ήταν 1.26.99 και με κατέταξε στην 19η θέση ενος γεμάτου γκριντ με 40 αυτοκίνητα.
Ο πρώτος αγώνας της ημέρας ήταν περίπου στη 1 το μεσημέρι, δηλαδή 2,5 ωρες αργότερα. Εντωμεταξύ ο καιρος άρχισε να εναλλάσεται απο απαλή βροχή, σε δυνατή ως και καθόλου, κάνοντας τις προβλέψεις μας για τη ρύθμιση πιέσεων των ελαστικών και της σκληρότητας των αναρτήσεων αρκετά απαιτητικές. Λίγο πριν ξεκινήσουμε η βροχή είχε σταματήσει, αλλά πήραμε το ρίσκο να μπούμε με βρόχινο σετ απ (υψηλές πιέσεις και σχετικά μαλακή ρύθμιση στην ανάρτηση) μιας και τα προηγούμενα 30 λεπτά έιχε ρίξει αρκετό νερό. Καθώς περιμέναμε στο παντοκ για να μπούμε στην πίστα, μας ενημέρωσαν πως δεν θα υπάρξει green flag lap μιας και το πρόγραμμα είχε μείνει ήδη πίσω.
Ξεκινώντας τον πρώτο αγώνα, βρέθηκα στην εσωτερική γραμμή πράγμα το οποίο αποδείχθηκε σωτήριο μιας και σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα πήγαν στην πρώτη στροφή με πολλά χιλιόμετρα πιστεύοντας ότι υπάρχει grip (μετα τον αγώνα μάθαμε ότι το απεξ της πρώτη στροφής είχε και λάδια!). Έτσι απέφυγα τις αμμοπαγιδες και σοβαρές επαφές και βρέθηκα στην 4η θέση της κατηγορίας μου. Η πίστα γλιστρούσε αρκετά και πολλές στροφές χρειάζονταν υπομονή στο γκάζι. Στον επόμενο γύρο, ένα αυτοκίνητο της δεύτερης κατηγορίας προσπάθησε να προσπεράσει στην πρώτη στροφή αλλα προφανώς γλίστρησε και για να τον αποφύγω αναγκαστηκα να μπω στην αμμοπαγίδα (ευτυχώς το μρ2 κάνει και για off-road και δεν χρειάστηκε να εγκαταλείψω). Στη συνέχεια ξεκίνησε το κυνήγι, φτάνοντας τα επομενα 2 αυτοκίνητα της κατηγορίας μου, τα οποία ήταν πολύ κοντα και διεκδικούσαν την 4η θέση. Έτσι, σε μια αποτυχημένη προσπάθεια προσπέρασης του 5ου, κατάφερα να ανακτήσω 2 θέσεις σχεδον σε 2 στροφές. Από κει και πέρα, ήταν μια μάχη με το χρόνο, μιας και είχαν απομείνει μόνο 4 γύροι. Η πίστα αρχισε να στεγνώνει και οι χρόνοι να πέφτουν, πράγμα το οποίο με έφερε σε απόσταση βολής από το αυτοκίνητο που βρισκόταν στην 3η θέση, μόλις 2 γύρους πριν το τέλος. Φτάνοντας και πάλι στην Mcleans, πιέζοντας στα φρένα κατάφερα να βρεθώ μπροστά από το αυτοκίνητο 78 και να κερδίσω την 3η θέση. Ο τελικός απολογισμός ήταν 11ος γενικής, 3ος κατηγορίας με 7ο καλύτερο χρόνο! Δυστυχώς από τον πρώτο αγώνα έχω μονο timelapse, λόγω λάθος ρύθμισης της κάμερας, αλλά παραθέτω και ακομα 1 βίντεο από την διπλή προσπέραση από τα “μάτια” ενός συναθλητή.
Ο δεύτερος αγώνας με βρήκε στην 7η θέση του γκρίντ, την καλύτερη μου επίδοση μέχρι στιγμής. Η εκκίνηση ήταν αρκετά καλή, αλλα δυστυχώς με ένα mis-shift στην 3η που μου κόστισε μερικές θέσεις. Ο αγώνας ήταν αρκετά καλός, αλλα με 2 λάθη στην old hairpin έχασα αρκετές θέσεις , μερικές από τις οποίες ανέκτησα και τερμάτισα 5ος στην κατηγορία μου. Επίσης έκανα και το προσωπικό μου ρεκόρ σε αυτή την πίστα, με επίδοση 1.26.1. Βίντεο απο τον δεύτερο αγώνα :
Τέλος, ήταν ένας αγώνας χωρίς απρόοπτα, με πολύ ενθουσιασμό που μας γέμισε ενέργεια και ανυπομονησία για τον επόμενο που θα πραγματοποιηθεί στο Brands Hatch στις 13 Ιουνίου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ματθαίο που βοήθησε αρκετα και στην προετοιμασία αλλα και στον αγώνα καθως φυσικα και τους γονείς μου και τον αδερφό μου τον Μιχάλη (έτερο μέλος των Empty Pocket Racers) που είναι επάξια μέλη της ομάδας προσφέροντας κάθε είδους υποστήριξη στη υλοποίηση των στόχων μου."
Δυνατό ξεκίνημα για τον Γιώργο λοιπόν φέτος και η συνέχεια θα είναι σίγουρα συναρπαστική.! Stay tuned για τον επόμενο αγώνα που έχει ήδη φτάσει.!
Ένα update μετά από αρκετό καιρό για τις περιπέτειες της μπλέ σαύρας. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, από το σημείο που τα αφήσαμε. Μετά την ολοκλήρωση της εγκατάστασης του κιτ της Jenvey επόμενο βήμα ήταν να πάμε στο δυναμόμετρο και να ρυθμίσουμε το αμάξι. Το πλάνο ήταν πρίν την τελική ρύθμιση να κάνουμε κάποιες δοκιμές με το στήσιμο της εισαγωγής ώστε να καταλήξουμε σε ένα setup με καλή απόδοση, αξιόπιστο και φυσικά με φίλτρο για να προστατεύσουμε το μοτέρ.
Όπως θα δείτε στο παρακάτω βίντεο φτιάξαμε με τον φίλο Νικήτα της Nsquared ένα custom πολυεστερικό airbox, με όσο μεγαλύτερες διαστάσεις μπορούσαμε γιατί είχαμε διαβάσει οτι σημείο κλειδί για ένα σωστό airbox είναι ο διαθέσιμος όγκος αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και το μόνο που έμενε ήταν να δοκιμαστεί στο δυναμόμετρο.
Με το airbox έτοιμο λοιπόν πήγαμε στο δυναμόμετρο της Dynoworx όπου δοκιμάσαμε όλα τα πιθανά setup πρίν αναλάβει ο συνήθης ύποπτος Κωνσταντίνος Τσαντάκος (@akina_downhill) να ρυθμίσει τον Megasquirt για να πάρουμε τα μέγιστα. Ενώ το airbox μας έδινε τις καλύτερες θερμοκρασίες εισερχόμενου αέρα φάνηκε πώς δεν έχει τον απαραίτητο όγκο ώστε να ανασάνει το μοτέρ στις ψηλές στροφές οπότε αποφασίσαμε να μείνουμε στο φίλτρο λουκάνικο της Jenvey, κλείνοντάς το όμως μέσα σε ενα μεγάλο κουτί με παροχή 100φ από την μετώπη ώστε να διατηρήσουμε και καλή θερμοκρασία εισερχόμενου αέρα. Το τελικό setup είναι κάπως έτσι για δρόμο και για πίστα:
Αυτό είναι το video με την δυναμομέτρηση και όλες τις δοκιμές που κάναμε εκείνη την ημέρα το οποίο έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να δείτε:
Με το αυτοκίνητο ρυθμισμένο πλέον και σαφώς βελτιωμένη λειτουργία πήγαμε στην πίστα των Μεγάρων για ένα shakedown. Από τα πρώτα αναγνωριστικά sessions φάνηκε το μοτέρ να έχει άψογη λειτουργία, γεμάτη ροπή στις μεσαίες, δύναμη ψηλά και φυσικά έναν μοναδικό ήχο με τις τέσσερεις πεταλούδες τέρμα ανοιχτές.!
Ενώ το μοτέρ είχε πολύ καλή αίσθηση, το στήσιμο δεν ήταν καθόλου καλό αφού το είχα αφήσει με την ευθυγράμμιση που είχα για την πίστα των Σερρών. Υποστροφή στις πατημένες στροφές της πίστας και υπερστροφή στις αργές το έκαναν αρκετά challenging στο όριο. Με την βοήθεια των δεδομένων που παίρναμε σε κάθε session από το VPR κάναμε κάποιες αλλαγές στο στήσιμο που βελτίωσαν την κατάσταση και μου έδωσαν την σιγουριά να πιέσω ακόμα περισσότερο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα νέο προσωπικό ρεκόρ χρόνου 1.08.0 και επίσης ένα πολύ καλό Driving Score 91% το οποίο έδειξε οτι πραγματικά πλησιάσαμε τα όρια του αυτοκινήτου όπως ήταν εκείνη την ημέρα. Απολαύστε το incar video.!
Και εδώ τα στοιχεία του session από το VPR.
Ήταν και η πρώτη φορά που χρησιμοποίησα τα Dunlop Direzza στα Μέγαρα και τελικά έβγαλαν λιγότερο grip σε σχέση με τα 225/45/15 AR-1 τα οποία είχα στον τελευταίο αγώνα του HTTC. Σίγουρα βέβαια φταίει και το κακό στήσιμο, πιστεύω όμως οτι σε πίστες που σημαντικό ρόλο παίζει το διαμήκες grip (ελκτική πρόσφυση-φρένα) τα AR-1 παραμένουν μια από τις κορυφαίες επιλογές. Σε πίστες όπως αυτή των Σερρών με συνεχείς καμπές τα Dunlop έχουν πλεονέκτημα.
Την ίδια μέρα στην πίστα βρεθήκαμε όπως παλιά με όλους τους καλούς empty pocket φίλους αλλά και με μερικούς νέους που μας ακολουθούν και έτυχε να γνωριστούμε εκεί.
Την επόμενη φορά θα πάμε καλύτερα προετοιμασμένοι με στόχο πλέον το 7 στο χρόνο αλλά και την πρώτη θέση στο Driving Score League της πίστας (https://results.vprating.com/#/league/megara).
Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από το αυτοκίνητο το οποίο πλέον με 200 ατμοσφαιρικά άλογα είναι απόλαυση να το οδηγάς είτε στο δρόμο είτε στην πίστα. Σίγουρα το τετραπετάλουδο δεν είναι η πιό value for money εφαρμογή με κριτήρια απόδοσης, είναι όμως μια πινελιά που δίνει χαρακτήρα στο αυτοκίνητο και κάνει την εμπειρία της οδήγησης ακόμα πιο ανόθευτη, άμεση και έντονη με ηχητικά εφέ που σου φτιάχνουν την διάθεση. Κλείνοντας μερικές φωτογραφίες από τα αυτοκίνητα στην πίστα των Μεγάρων την ημέρα εκείνη.
