Peugeot 106 Rallye και Opel Vectra Track Projects Incar Video.

Και τα δύο είναι αυτοκίνητα που έχουν βελτιώσει φίλοι με σκοπό την χρήση κυρίως σε trackdays. Οι ιδιοκτήτες τα ευχαριστιούνται αρκετά χρόνια πλέον με σχετική αξιοπιστία και η εξέλιξη και βελτίωσή τους δεν σταματάει ποτέ.

Το 106 πέρα από ένα πολύ καλό πλαίσιο και μια καλοστημένη ανάρτηση που σου επιτρέπει να πιέσεις, έχει ενα τετραπετάλουδο 1.6 16v μοτέρ με συντηρητικές ρυθμίσεις και αποδίδει περίπου 180 άλογα. Με semislick Toyo R888R γυρίζει στο 1.11-1.12 στην πίστα των Μεγάρων.

Το Vectra είναι ένα ξεχωριστό αυτοκίνητο στην πίστα και έχει εντυπωσιάσει πολύ κόσμο τόσο με τις απόλυτες επιδόσεις του όσο και με τον τρόπο που πατάει και βγάζει την δύναμη στον δρόμο. Περίπου 270 ατμοσφαιρικά άλογα και αρκετή ροπή σε αμάξωμα με πλήρες roll cage και εξοπλισμό ασφαλείας που ζυγίζει κοντά στον τόνο. Στο τελευταίο trackday δοκιμάστηκαν νέα μεγαλύτερα πίσω φρένα και έδραση των πίσω άκρων σε μπίλιες με ενίσχυση του πλαισίου τα οποία βελτίωσαν την αίσθηση και έκαναν το αυτοκίνητο πιο σταθερό και εύκολο. Στα άμεσα πλάνα είναι η περαιτέρω μείωση βάρους και η προσθήκη ενός splitter μπροστά.

MX-5 10AE : Ακρόμπαρα και Υδρορροές.

Όταν παίρνεις ένα αυτοκίνητο 18 ετών είναι λογικό να θέλει αρκετή προσωπική εργασία για να διορθωθούν τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα που μπορεί να έχει. Για παράδειγμα τα εξωτερικά ακρόμπαρα είχαν φθαρεί αρκετά και είχαν αποκτήσει έναν μικρό τζόγο οπότε έπρεπε να αντικατασταθούν. H διαδικασία είναι σχετικά εύκολη αλλά αν δέν έχετε ειδικά εργαλεία μία βαριά θα φανεί χρήσιμη.

Επι της ευκαιρίας έγινε και ένας καθαρισμός στους θόλους αρχικά και στη συνέχεια περάστηκαν με γαλάκτωμα προστασίας πλαστικών και ελαστικών.

Τέλος καθαρίστηκαν και οι δύο υδροροές της κουκούλας οι οποίες ήταν τελείως φραγμένες με χώμα και φύλλα. Και αυτή εύκολη διαδικασία με λίγο μεσινέζα χλοοκοπτικού.

Με την αλλαγή των ακρόμπαρων, αν και σφίξαμε στο ίδιο σημείο με τα προηγούμενα άλλαξε η απόκλιση και από 0 που είχαμε πρίν, πλέον έχει αρκετό toe out. Αν και θα γίνει σύντομα ευθυγράμμιση, βγήκα μια βόλτα για να δώ την αίσθηση.  Το τιμόνι ελάφρυνε και χάζεψε γύρω από το κέντρο, τράβαγε δεξιά αριστερά στις ανωμαλίες και δεν είχε καλή αίσθηση. Σε κλειστές στροφές όμως ειδικά off throttle η μούρη έστριβε πολύ καλύτερα σε σχέση με πρίν και δεν γλύστρησε ποτέ. Μάλλον από 0 που είχα θα αφήσω ενα μικρό toe out.

ΜΧ-5 10ΑΕ : Πρώτη επαφή με την πίστα.!

Το πρώτο Trackday με το Miata είναι γεγονός.! Μετά από αρκετό καιρό αποχής και σκουριάσματος επιτέλους γράψαμε γύρους και ευχαριστηθήκαμε οδήγηση στην πίστα με ιδανικό καιρό και καλή παρέα.

Πρόκειται για το πρώτο Trackday που διοργάνωσε το HTTC για το 2017 στην πίστα των Μεγάρων. Τα pits γεμάτα όμορφα αυτοκίνητα, από Cinquecento μέχρι Ferrari 360 και Alfa Romeo 156 WTCC.! 

Το μεσημέρι που φτάσαμε στην πίστα μας περίμεναν ήδη εκεί όλοι οι καλοί φίλοι παλιοί και νέοι. Briefing από την διοργάνωση, πληρωμή συνδρομής και έτοιμοι για το πρώτο Session. Από τα πρώτα μέτρα στην πίστα καταλαβαίνεις πόσο πολύ ταιριάζει το miata σε αυτό το περιβάλλον. Ναι η ανάρτηση είναι μαλακή, τα φρένα τα βρίσκουν δύσκολα, το κάθισμα δεν σε κρατάει σταθερό και χίλια δυο άλλα ΟΜΩΣ...η ευχαρίστηση που νιώθεις παίζοντας με τα όρια της πρόσφυσης, του αυτοκινήτου και του εαυτού σου, η ρυθμισιμότητα του πλαισίου με το τιμόνι και το γκάζι και τα ελεγχόμενα (τις περισσότερες φορές) driftάκια είναι αρκετά για να χαρίσουν ενα πλατύ χαμόγελο. 
Δεν χρειάζεται time attack spec αυτοκίνητο για να ευχαριστηθείς σε μία πίστα, οποιοδήποτε αυτοκίνητο έχει κάτι να σου προσφέρει ακόμα και σε εργοστασιακή μορφή.

Στο πρώτο session το χρονόμετρο σταμάτησε στο 1.16.00 και πλέον κατάλαβα ότι έχω αρκετά να μάθω για να πάρω το μέγιστο από το αμάξι. Στο δεύτερο session έβγαλα λίγο πίεση από τα εμπρός λάστιχα για να μειώσω την υπoστροφή στις κλειστές στροφές και με λίγο καλύτερη οδήγηση το best lap επεσε στο 1.15.29.

Βίντεο από τον καλύτερο γύρο της ημέρας:

Πολλά θέλουν βελτίωση αλλά κυρίως ο οδηγός. Η πίσω κίνηση έχει τα δικά της μυστικά και τεχνικές τα οποία για να κατακτηθούν θέλουν επιμονή και υπομονή.

Κλείνοντας θα βάλω αυτήν τη φωτογραφία με το Mr2 του φίλου Δημήτρη ο οποίος και αυτός πρόσφατα πήρε Roadster και το χαίρεται εξίσου.!

ΜΧ-5 10ΑΕ : Bucket Κάθισμα και Θέση Οδήγησης.

Ένας από τους βασικότερους παράγοντες που συντελούν στην οδηγική εμπειρία είναι η σωστή ρύθμιση της θέσης οδήγησης, πράγμα που αρκετοί παραμελούν αλλά κάνει μεγάλη διαφορά. Η θέση οδήγησης του Miata δεν με βόλεψε από την αρχή. Όταν καθόμουν σωστά ώς προς τα πετάλ, το τιμόνι μου έπεφτε πιό κοντά απ'ότι θέλω. Επίσης το τιμόνι ηταν πολύ χαμηλά και κοντά στα πόδια ενώ και τα πλαστικά της πόρτας και της κεντρικής κονσόλας εμποδίζουν μερικές φορές τις κινήσεις.

Για την αντιμετώπιση των παραπάνω θεμάτων σκεφτήκαμε διάφορες λύσεις. Τοποθέτηση νέων πετάλ ώστε να έρθουν πιό πίσω και να κάτσω σωστά ώς προς το τιμόνι, τοποθέτηση καθίσματος bucket για να καθίσω πιό χαμηλά συν τα υπόλοιπα γνωστά του ωφέλη και στην συνέχεια αφαίρεση των πλαστικών στην κονσόλα και στην πόρτα για μεγαλύτερη άνεση στις κινήσεις.

Αγοράστηκε λοιπόν ένα οικονομικό σετ πετάλ αλουμινίου και μετά από λιγο κόψιμο, dremέλιασμα, τρύπημα και βίδωμα μπήκαν στην θέση τους με φρεζάτες βίδες και παξιμάδια ασφαλείας.

Στη συνέχεια και ενώ είχαμε είδη αφαιρέσει το εργοστασιακό κάθισμα κάναμε test fit το Sparco Evo2 που ήδη είχαμε με πλαινές βάσεις Sabelt και βάση OMP.

Tα NA-NB Miata είναι λίγο δύσκολα στο θέμα των aftermarket καθισμάτων και χωράνε μόνο συγκεκριμένα. Επίσης θέλει προσοχή γιατί οι βίδες στο πάτωμα δεν είναι ευθυγραμμισμένες με το τιμόνι. Δυστυχώς το Evo δεν χώρεσε παρά τις προσπάθειές μας και τις δοκιμές ακόμα και με τον εργοστασιακό σιδηρόδρομο. 

Το ψάξιμο για ένα καλό FIA κάθισμα που να μπαίνει σωστά στο ΝΒ συνεχίζεται καθώς και η προσπάθεια για βελτίωση της θέσης οδήγησης.

Driving Diaries # Βόλτα στο Σούνιο.

Η πρώτη "σωστή" βόλτα με το Mx5 παρέα με τη συμμορία των Mr2 (με βασικές απουσίες βέβαια..) και μια δημοσιογραφική Giulietta QV. Όταν συνδυάζονται όμορφες στροφοδιαδρομές παρέα με αυθεντικούς petrolheads και ενδιαφέροντα οδηγικά αυτοκίνητα τότε το αποτέλεσμα είναι μαγικό. 

Η βόλτα με καλό ρυθμό στα πλαίσια του δημόσιου δρόμου υπό το φώς της πανσέληνου κατέληξε στο Σούνιο, στον ναό του Ποσειδώνα.
Το Mx5 πλέον με νέες ζάντες και τέσσερα μεταχειρισμένα Toyo R888 συνεχίζει να με εντυπωσιάζει. Σε κάθε στροφή που περνάει κερδίζει όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη μου, η μούρη βιδωμένη όσο και αν κλείνει η στροφή και ο κώλος να γλιστράει ελεγχόμενα μόνο αν το επιδιώξεις. Σίγουρα χρειάζεται αρκετή βελτίωση σε διάφορους τομείς για να το φέρω στα μέτρα μου, κυρίως στα φρένα, αλλά όλα θα γίνουν σιγά σιγά.

Σε λίγες μέρες θα κάνουμε και το πρώτο trackday στα Μέγαρα για το οποίο ανυπομονούμε.!

MX-5 10ae : Φανάρια Φλαμπέ

Τα φανάρια του Miata όπως το πήρα ήταν πολύ θαμπά, γεμάτα σκόνη μέσα και με σπασμένες βάσεις οπότε ενα φρεσκάρισμα ήταν αναγκαίο. Επί της ευκαιρίας είπαμε να βάψουμε και το εσωτερικό νίκελ κομμάτι μαύρο για να πετύχουμε λίγο καλύτερη εμφάνιση.

Για να βγούν τα φανάρια δεν χρειάζεται να βγεί όλος ο προφυλακτήρας εμείς τον βγάλαμε για να ελέγξουμε το πλαίσιο και ευτυχώς όλα ήταν καλά χωρίς ίχνη τρακαρίσματος. Με τον προφυλακτήρα έξω αφαιρέσαμε και τις μεταλλικές βάσεις ρυμούλκησης και τοποθετήσαμε ενα Sparco tow strap, προσφορά ενός καλού φίλου.

Η συνταγή για τα καλύτερα φανάρια είναι η παρακάτω:

Συστατικά : Δυο φανάρια, πανάκι καθαρισμού, γάντια, λαδόκολλα και ενα κατσαβίδι ίσιο.
Εκτέλεση : Καθαρίζουμε το φανάρι εξωτερικά, αφαιρούμε λάμπες και λάστιχα στεγανοποίησης και εξαερισμού και ανάβουμε τον φούρνο στον αέρα στους 130-140 βαθμούς. Τοποθετούμε το φανάρι στην σχάρα πάνω σε ενα κομμάτι λαδόκολλας και το αφήνουμε μέσα για περίπου 10-15 λεπτά. Αμέσως μόλις βγεί το πιάνουμε με γάντια και το τραβάμε για να ξεχωρίσει το τζάμι από το σώμα.

Προφανώς στο πρώτο φανάρι κάναμε το μεγάλο λάθος να μην το βάλουμε σε σχάρα και το φανάρι έλιωσε γεμίζοντας και τον φούρνο πλαστικό (σόρρυ Παναγιώτη.!!). Μετά από καθάρισμα 2 ωρών και 80ευρώ λιγότερα για καινούριο φανάρι καταφέραμε να ανοίξουμε και τα δύο.

Αφαιρούμε το νίκελ πλαίσιο απο το τζάμι με δυο βίδες και το τρίβουμε με γυαλόχαρτο έτσι ώστε να ετοιμαστεί η επιφάνεια για βάψιμο. Αφού το καθαρίσουμε καλά το βάφουμε ιδανικά με χρώμα θερμοκρασίας και πλέον το πλαίσιο μοιάζει κάπως έτσι.

Όσο τα πλαίσια στεγνώνουν μπορούμε να καθαρίσουμε το εσωτερικό του φαναριού και του τζαμιού από την σκόνη που έχει μπεί. Μην καθαρίσετε το κάτοπτρο γύρω από την λάμπα τρίβοντας, παρά μόνο με αέρα. Αφού τοποθετήσουμε το πλαίσιο πάλι στο τζάμι, ενώνουμε τα δυο μέρη και τα ξαναβάζουμε στο φούρνο για περίπου 5-6 λεπτά. Στη συνέχεια τα βγάζουμε και τα πιέζουμε για να κλείσει πάλι το φανάρι με την κόλλα του εργοστασίου. Εμείς για σιγουριά το περάσαμε περιμετρικά στην ένωση και με παρπριζόκολλα.

Ολοκλρηρώνοντας την διαδικασία φρεσκαρίσματος των φαναριών κάναμε και ξεθάμπωμα του τζαμιού το οποίο είναι πλαστικό και εξωτερικά κιτρινίζει από τον ήλιο και την ρύπανση. Η διαδικασία είναι απλή, τρίψιμο διαδοχικά με γυαλόχαρτο νερού ν.1000, 1200 και τέλος 2000. Οι κινήσεις πρέπει να είναι οριζόντιες και κάθετες εναλλάξ και όχι κυκλικές. Στο τέλος το φανάρι θα φαίνεται ομοιόμορφα θαμπό. Το στεγνώνουμε, το καθαρίζουμε με οινόπνευμα και περνάμε ειδικό βερνίκι UV resistant.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι κάπως έτσι, πολύ καλύτερο σε σχέση με πρίν.!