Η ιδέα έπεσε Σάββατο απόγευμα και το crew κινητοποιήθηκε αμέσως. Υπήρχαν διάφορες διαδρομές στο τραπέζι, επικράτησε όμως η πρόταση του Μάνου για βόλτα στα δυτικά της Αττικής. Αρκετοί πήραν απαγορευτικό από το έτερο ήμισυ (παντόφλα) και δεν τα κατάφεραν. Οι προνοητικοί είχαν ήδη κανονίσει ελεύθερο χρόνο την Κυριακή και οι τολμηροί τα κατάφεραν την τελευταία στιγμή.
Το lineup αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό, η πλειοψηφία των κεντρομήχανων έσπασε και το βουνό γέμισε από την παρέα των Miata. Δύο NC 2.0 και ένα 1.8 τα οποία ακολουθούσαν σε τέτοια βόλτα πρώτη φορά, έκαναν όμως την ευχάριστη έκπληξη μιας και ταίριαξαν στην παρέα αμέσως.! Και η μπλέ σαύρα φυσικά με τον φίλο Βασίλη για συνοδηγό.
Το 2.0 NC του Λάμπρου με τα χαρακτηριστικά DRLs, βελτιωμένο μοτέρ, BC BR coilovers και λάστιχα drift spec.
Το πολύ καθαρό και γρήγορο 2.0 NC του Γιάννη.
To 1.8 NC του Ανδρέα, πανέμορφο και βελτιωμένο και αυτό στα σημεία.
Και τα κεντρομήχανα όμως είχαν άξιο εκπρόσωπο, το 2ZZ Swapped ZZW30 MR2 του Χρήστου.
Το πρώτο πολύ ενδιαφέρον κομμάτι ήταν η ανάβαση προς το χωριό Στεφάνη. Κλειστή και σχετικά γλιστερή διαδρομή με ωραίο ρυθμό και χιόνια στην κορυφή του βουνού που θύμιζαν σκηνικά από Rally Monte Carlo. Από μόνη της είναι ικανή να σε χορτάσει οδηγικά εμείς όμως είχαμε πολύ μέλλον ακόμα.
Ανασύνταξη, φωτογραφίες στο χιονισμένο τοπίο και συνεχίζουμε βορειοδυτικά προς Οινόη, Βίλλια και Πόρτο Γερμενό . Αυτή η εποχή είναι ιδανική για αυτά τα μέρη γιατί έχουν ελάχιστη κίνηση. Οι διαδρομές εδώ είναι πιο ανοιχτές , μέσα στο δάσος και με θέα την θάλασσα στον ορίζοντα. Ο ρυθμός είναι καλός και τα ατμοσφαιρικά roadster βρίσκονται στο στοιχείο τους, προσφέροντας άπλετη οδηγική ευχαρίστηση.
Ο δρόμος προς Αλεποχώρι, Σχίνο και Περαχώρα ήταν εξίσου ενδιαφέρον και τεχνικός. Σε μερικά σημεία ήθελε αρκετή προσοχή βέβαια γιατί κράταγε νερά από τα χιόνια που έλιωναν. Η οδήγηση σε δημόσιους και μάλιστα άγνωστους δρόμους θέλει πολύ προσοχή λόγω των μεταβλητών συνθηκών αλλά και της κακής συντήρησης σε πολλές περιπτώσεις, με λακούβες και πέτρες οπότε..απολαύστε υπεύθυνα. Η επιστροφή έγινε παραλιακά από την παλιά Εθνική Οδό με highlight το κομμάτι κοντά στην Κινέτα, ενώ ο ήλιος έδυε στον ορίζοντα.
Το κοντέρ στο τέλος έγραψε 240 χιλιόμετρα βόλτας. Γεμίσαμε οδήγηση, όμορφες στιγμές και εικόνες. Διαδρομές σαν και αυτή είναι που δίνουν νόημα στον κόπο, τον χρόνο και το χρήμα που ξοδεύουμε, για να έχουμε και να συντηρούμε τέτοια οδηγοκεντρικά αυτοκίνητα. Μην το σκέφτεστε πολύ, πάρτε τα βουνά με την πρώτη ευκαιρία γιατί στο τέλος αυτό που μένει είναι οι στιγμές.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου