Wash it - Wax it - Drive it.!

Η διαδικασία του πλυσίματος για πολλούς είναι μια ξεχωριστή τελετουργία, σε φέρνει πιο κοντά στο αυτοκίνητο, στην κάθε του καμπύλη και σχεδιαστική λεπτομέρεια. Το δε αίσθημα στο τέλος που το βλέπεις αστραφτερό, πεντακάθαρο και δε μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του ..!

Το πλύσιμο μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τα μέσα και την όρεξη που έχει ο καθένας. Πολλές φορές όμως μπορεί αντί να κάνουμε καλό μπορεί να προξενήσουμε φθορά στην βαφή, η οποία ήδη επιβαρύνεται από το περιβάλλον και την κίνηση στους δρόμους. Για την προστασία της βαφής λοιπόν χρησιμοποιώ συγκεκριμένα προιόντα σε κάθε πλύσιμο και κάθε 6 μήνες φρεσκάρω το βερνίκι με καθαρισμό, γυάλισμα και αδιαβροχοποίηση.

Η διαδικασία ξεκινάει με ένα τυπικό πλύσιμο στο οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δυνατό σαπούνι για να αφαιρέσουμε και ότι έχει μείνει από το κερί. Μετά το τυπικό αυτό πλύσιμο πρέπει να αφαιρέσουμε από την επιφάνεια του χρώματος όλες τις επικαθίσεις από το περιβάλλον, φρενόσκονη, έντομα κτλ. Για τον λόγο αυτό ψεκάζουμε το χρώμα με το Iron Remover, το οποίο έχει ουδέτερο ph οπότε δεν βλάπτει αλλά κάνει χημική αντίδραση με οτιδήποτε μεταλλικό έχει κολλήσει στο βερνίκι και το διασπά βγάζοντας ένα χαρακτηριστικό μώβ χρώμα. Με νερό φεύγει το Iron remover και περνάμε στην διαδικασία του πηλού. Ο πηλός κάνει εντυπωσιακή δουλειά ειδικά αν δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στο χρώμα όπως φάνηκε στην περίπτωση του ΜΧ5. Για την εφαρμογή του πηλού χρησιμοποιούμε ειδικό spray αλλά και με σαπουνάδα κάνουμε την δουλειά μια χαρά.

Αφού προετοιμάσουμε το βερνίκι με τον παραπάνω τρόπο και στεγνώσουμε καλά το αυτοκίνητο ακόμα και στα δύσκολα σημεία, περνάμε στη διαδικασία γυαλίσματος, δηλαδή φρεσκάρισμα στο ταλαιπωρημένο βερνίκι. Για την διαδικασία αυτή ιδανικά χρησιμοποιούμε ειδικούς αλοιφαδόρους, σφουγγαράκια και αλοιφές που από μόνα τους είναι μια επιστήμη αλλά στην περίπτωσή μας θα κάνουμε την δουλειά με το χέρι. Άλλωστε αν κανείς επιλέξει να αγοράσει τριβείο και όλο τον εξοπλισμό πρέπει να το ψάξει αρκετά γιατί είναι εύκολο να προξενήσει ζημιά, ενώ με το χέρι η διαδικασία είναι αρκετά ασφαλής. Για το γυάλισμα χρησιμοποιούμε την αλοιφή γυαλίσματος της AutoGlym, την οποία περνάμε στο αυτοκίνητο με ένα μαλακό σφουγγάρι αλοιφαδόρου το οποίο με βόλεψε αρκετά στο πιάσιμο και στον τρόπο που απλώνει την αλοιφή. Η διαδικασία αυτή θέλει μέτρια προς αρκετή πίεση και συνήθως κάνω δύο περάσματα σε κάθε σημείο. Αφού στεγνώσει αφαιρούμε με καθαρό πανάκι μικροινών. Καλό θα είναι να μονώσουμε τα πλαστικά για να μην πάει εκεί η αλοιφή και αφήσει λευκά στίγματα.

Το χρώμα έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται πολύ πιό φρέσκο και το επόμενο βήμα είναι η προστασία του γυαλίσματος από το περιβάλλον με την χρήση του αδιαβροχοποιητή. Το υλικό αυτό είναι σχεδόν σε υγρή μορφή και το εφαρμόζουμε πολύ εύκολα χρησιμοποιώντας τα βαμβάκια για ντεμακιγιάζ προσώπου. Σκοπός είναι να γίνει ομοιόμορφη εφαρμογή με κινήσεις σε κάθετες διευθύνσεις και όχι κυκλικές. Στο τέλος μένει μια θαμπάδα στο χρώμα την οποία αφαιρούμε εύκολα τρίβοντας με πανάκι μικροινών.

Στο σημείο αυτό το χρώμα μας είναι έτοιμο, φρεσκαρισμένο και προστατευμένο. Για τους επόμενους 6 μήνες δεν θα χρειαστεί τίποτα παραπάνω από πλύσιμο με σωστό σαπούνι. Προαιρετικά μπορείτε μετά από κάθε πλύσιμο να περνάτε ένα κερί Spray για έξτρα προστασία μετά το στέγνωμα. Επίσης καλό είναι να χρησιμοποιείτε καλής ποιότητας σφουγγάρι και πανάκια μικροινών. Οι μερακλήδες χρησιμοποιούν επίσης δύο κουβάδες στο πλύσιμο, έναν με σκέτο νερό για ξέβγαλμα του σφουγγαριού και έναν με σαπουνόνερο στον πάτο των οποίων βάζουν grit guards, εμείς βέβαια δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο ακόμα.!

Για την προστασία των πλαστικών εξωτερικά, των λάστιχων στις πόρτες αλλά και του ταμπλό χρησιμοποιώ το gel της AutoGlym το οποίο κάνει πολύ καλή δουλειά με μόνο μειονέκτημα το ότι μαζεύει σκόνη μετά την εφαρμογή, όταν στεγνώσει όμως και μετά είναι οκ και επαναφέρει το υλικό σε άριστη κατάσταση χωρίς λευκά στίγματα και ξεθωριάσματα.

Τέλος, για την συντήρηση της κουκούλας βινυλίου στο ΜΧ5 δοκίμασα το Vinyl and Rubber Care, το οποίο έκανε εντυπωσιακή δουλειά στην ταλαιπωρημένη κουκούλα των 18 ετών επαναφέροντας το χρώμα και την γυαλάδα της.

Μετά το καθάρισμα επιβάλλεται μια όμορφη βόλτα και στάση για να θαυμάσουμε το αποτέλεσμα.!

MX5 10th Anniversary : Shifter Rebuild

Ένα από τα καλύτερα σημεία του Miata είναι η αίσθηση του επιλογέα του και ο τρόπος που κουμπώνουν οι ταχύτητες. Στην δική μου περίπτωση ο επιλογέας ήταν αρκετά ταλαιπωρημένος με αρκετό τζόγο και έπρεπε να γίνει ένα φρεσκάρισμα για να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.
Υπάρχουν διάφορα κιτάκια διαθέσιμα, εμείς επιλέξαμε ένα με OEM Mazda ανταλλακτικά το οποίο ήρθε απευθείας από Ιαπωνία.!

Ξεκινάμε αφαιρώντας την πλαστική κονσόλα πάνω από το τούνελ της μετάδοσης. Ξεβιδώνουμε τον λεβιέ.

Αφαιρούμε την βίδα που βρίσκεται κάτω από το τασάκι.

Τις δύο βίδες μέσα στον μεγάλο αποθηκευτικό χώρο.

Και τις δυο πλαινές βίδες αφού βγάλουμε τα πλαστικά καπάκια τους με ένα ίσιο κατσαβίδι.

Στη συνέχεια σηκώνουμε την κονσόλα και αποσυνδέουμε την φύσα των ηλεκτρικών παραθύρων.

Αμέσως βλέπουμε οτι το εξωτερικό λάστιχο είναι καμμένο και σκισμένο. Έτσι εξηγούνται οι μυρωδιές που πέρναγαν στην καμπίνα από το χώρο του μοτέρ.

Αφαιρούμε τις τέσσερεις 10mm βίδες και βγάζουμε το εξωτερικό λάστιχο. Το ίδιο κάνουμε και στο μικρό λάστιχο το οποίο σφραγίζει το turret.

Και αυτό το λάστιχο ήταν σκισμένο με αποτέλεσμα να μπαίνουν και σκόνες μέσα στο σασμάν.

Αφού βγάλουμε τις τρείς βίδες αφαιρούμε τον επιλογέα από το αμάξι.

Αφαιρούμε όλα τα λάστιχα και το πλαστικό καπάκι της μπίλιας στο κάτω μέρος και τον καθαρίζουμε καλά.

Η διαδικασία συναρμολόγησης είναι η αντίστροφη. Βάζουμε την μεταλλική ροδέλα στο λευκό πλαστικό και το περνάμε στο πάνω μέρος του σημείου στήριξης. Χρησιμοποιούμε λάδι για να λιπάνουμε τις επιφάνειες.

Στη συνέχεια λιπαίνουμε το πλαστικό καπάκι και το κουμπώνουμε πιέζοντας τον επιλογέα πάνω του.

Σε αυτή τη φάση περνάμε το μικρό λάστιχο μόνωσης στον επιλογέα με λίγο λάδι. Πρίν τοποθετήσουμε πίσω τον επιλογέα πρέπει να αφαιρέσουμε από το turret μια πλαστική και μια μεταλλική ροδέλα πάνω στην οποία κάθεται. Υπάρχουν δυο μεταλλικά πινάκια που δεν μας επιτρέπουν να βγάλουμε αυτές τις ροδέλες. Χρησιμοποιώντας εναν κάβουρα στην ακρη του οποίου βάζουμε κάτι για να μην τραυματίσουμε το πινάκι, πιέζουμε το πίσω προς τα έξω.

Θέλει λίγο επιμονή αυτή η δουλειά γιατί δεν βγαίνει εύκολα. Καθαρίζουμε το σημείο από τα παλιά λάδια και τοποθετούμε αντίστοιχα τις νέες ροδέλες.

Στη συνέχεια χτυπάμε το πινάκι για να μπεί ξανά μέσα και τοποθετούμε τον επιλογέα του οποίου όλες τις επιφάνειες έχουμε λιπάνει. Στο σημείο αυτό, σε κάποιες άλλες εκδόσεις ΜΧ5, χρειάζεται να ρουφήξουμε τα λάδια από το χώρο του turret και να προσθέσουμε νέα αλλά στο 6ρι δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Τοποθετούμε τον επιλογέα και πατάμε τις πάνω ροδέλες να κάτσουν σωστά στο σασμάν.

Βιδώνουμε τις βίδες του μικρού και του μεγάλου μονωτικού λάστιχου και είμαστε έτοιμοι. Εμείς αλλάξαμε και λεβιεδάκι με ένα φρέσκο μιάς και το εργοστασιακό είχε φθαρεί.

Η διαφορά είναι αισθητή. Ελάχιστοι τζόγοι, πιό σαφές κούμπωμα και πλέον σωστά μονωμένη η καμπίνα και το κιβώτιο ταχυτήτων.Την πλαστική κονσόλα την επανατοποθετείτε...προαιρετικά.!

ΥΓ : Ενώ όλα λειτουργούσαν κανονικά παρατήρησα οτι ο επιλογέας είχε αποκτήσει μια κλίση προς τον συνοδηγό. Τελικά όπως ανακάλυψα τον είχα τοποθετήσει ανάποδα, έπρεπε να μπεί με την κίτρινη τελεία που φαίνεται στην φωτογραφία να είναι στο εμπρός μέρος.

Ετοιμασίες για το Alfisti Trackday @ Serres Racing Circuit.

Το Vectra ετοιμάζεται για Σέρρες. Πολλές ώρες δουλειάς καθημερινά, κατασκευή ενός splitter μπροστά και αεροτομή πίσω, ξεκαθάρισμα καλωδίωσης και πολλές μικρές λεπτομέρειες σε διάφορα σημεία που στο τέλος κάνουν την διαφορά. Ελπίζουμε να αντέξει στο τριήμερο Trackday μαζί με τους Alfisti και να το ευχαριστηθεί ο ιδιοκτήτης.!

Και εκεί στην άκρη ακόμα ένα θηριάκι περιμένει την σειρά του για να ετοιμαστεί..!

MX5 10th Anniversary : Ευθυγράμμιση με OEM αμορτισέρ.

Με την αδυναμία ρύθμισης ων εργοστασιακών αμορτισέρ του Miata, ασχολήθηκα αρκετά με το fine tuning ευθυγράμμισης και πιέσεων στα ελαστικά. Παρέα με τον Σπέγγο καθίσαμε και δοκιμάσαμε διάφορα setup. Με τα ταλαιπωρημένα εργοστασιακά σινεμπλόκ βέβαια όλα αυτά είνα λίγο σχετικά αλλά όπως και να έχει εμείς μπήκαμε στην διαδικασία.

Αμέσως μετά την αγορά έκανα μια αρχική ευθυγράμμιση με σκοπό να πετύχουμε το μέγιστο camber στους δυο άξονες. Δυστυχώς το εργοστασιακό ύψος μας περιόρισε σε χαμηλές τιμές για οδήγηση σε πίστα, ικανοποιητικές όμως για οδήγηση σε δρομο.

Front : Camber -1.3
            Caster      4
            Toe          0

Rear : Camber -1.8
           Toe in   +0.05

Το παραπάνω στήσιμο είναι πολύ ασφαλές για χρήση δρόμου, βγάζει αρκετή πρόσφυση και εμπνέει εμπιστοσύνη να πιέσεις. Ιδανικό για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την πίσω κίνηση. Στην πίστα όμως είχα αρκετά υποστροφική συμπεριφορά που ειδικά στα Μέγαρα δεν βοηθάει καθόλου.

Στην επόμενη δοκιμή δοκιμάσαμε να μειώσουμε πίσω κάμπερ και να δώσουμε μπροστά και πίσω σύγκλιση.

Front : Camber -1.3
            Caster     4
            Toe in   +0.07

Rear :  Camber -1.4
            Toe in  +0.08

Με αυτό το στήσιμο το αυτοκίνητο έσπαγε την πρόσφυση πιό εύκολα στα πατημένα όμως συνέχιζε να υποστρέφει στην είσοδο της στροφής αρκετά. Δοκίμασα στην πίστα να αλλάξω λίγο την σύγκλιση εμπρός και να την κάνω απόκλιση, στο περίπου βέβαια αλλά για να πάρω μια εικόνα. Αμέσως η υποστροφή στην είσοδο μειώθηκε οπότε κατάλαβα ποιά θα είναι η επόμενη κίνηση.

Η τελευταία ρύθμιση έχει ώς εξής:

Front : Camber -1.3
            Caster    4.1
            Toe out  -0.03

Rear : Camber -1.4
           Toe in  +0.03

Με την τελευταία ρύθμιση επιτέλους το αμάξι απέκτησε το turn in που ήθελα, παραμένει φιλικό και προβλέψιμο και πλέον πατάει σωστά χωρίς να υποστρέφει. Είναι το setup που προτείνω για οποιοδήποτε Miata με εργοστασιακή ανάρτηση ακόμα και για χρήση δρόμου.! Η πίεση των ελαστικών είναι 30psi εμπρός-πίσω με λάστιχα δρόμου και 27psi με Toyo R888 κρύα.

Στο επόμενο επεισόδιο ευθυγράμμισης με τα φρέσκα coilovers θα μπορούμε να πετύχουμε "σωστές" γωνίες με corner weighting κτλ.!!

MX5 NC MeisterR CRD Coilover Install DIY

Ο Μάνος ήρθε με ένα εντυπωσιακά καθαρό και προσεγμένο NC 1.8 του 2009 για να τοποθετήσουμε τις νέες coilover αναρτήσεις του, MeisterR CRD με spring rates 7/5 kgr/mm. Από κοντά φάνηκαν καλά κατασκευασμένες και συνοδεύονταν από κλειδιά ρύθμισης, παξιμάδια στερέωσης και extenders για ρύθμιση της απόσβεσης των πίσω αμορτισέρ.

Βγάλαμε τις τελευταίες φωτογραφίες στο εργοστασιακό ύψος τύπου τρακτέρ και ξεκινήσαμε, ρόδες έξω αμάξι σε τρίποδα και τα εργαλεία δίπλα σε παράταξη. Ο Μάνος χαλαρός από κοντά και ο Γιώργος "θέλω και εγω εμεξφάι" να σηκώνει μανίκια έτοιμος για όλα.

Ξεκινώντας από μπροστά, αφαιρούμε την 12mm βίδα για το σωληνάκι των φρένων.

Αφαιρούμε τις δύο 17mm βίδες που συγκρατούν το πάνω ψαλίδι.

Αφαιρούμε την 12mm βίδα στήριξης του αισθητήρα abs.

Στηρίζουμε το ψαλίδι από κάτω με έναν μικρό γρύλο και αφαιρούμε την βίδα στήριξης του αμορτισέρ στο κάτω ψαλίδι.

Τέλος αφαιρούμε τις τρείς βίδες 14mm στο top mount. Κατεβάζουμε τον γρύλο και βγάζουμε με προσοχή το παλιό αμορτισέρ.

Η διαφορά είναι μεγάλη, τουλάχιστον στο droop αρχικά αλλά και στο βάρος με το νέο αμορτισέρ σαφώς ελαφρύτερο.

Πρίν τοποθετήσουμε τα νέα αμορτισέρ καλό είναι να βγάλουμε και το εργοστασιακό από την άλλη πλευρά γιατί αν μπεί το καινούριο δημιουργεί τάση στην αντιστεπτική ράβδο και δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε το μακρύ εργοστασιακό. Το ίδιο ισχύει και για πίσω.

Στο πίσω μέρος ξεκινάμε αφαιρώντας τις πλαστικές επενδύσεις, την μοκέτα και την ασημί λαμαρίνα με βίδες 10mm.

Αφαιρούμε την 17mm βίδα στήριξης του πίσω συνδέσμου την ανάρτησης.

Αφαιρούμε την 17mm βίδα στήριξης της ανάρτησης στην πλύμνη ενω στηρίζουμε την ανάρτηση με τον γρύλο.

Αφαιρούμε τις 14mm βίδες των top mount. Στην αριστερή πλευρά ηταν δύσκολη η πρόσβαση και χρησιμοποιήσαμε εναν σπαστό σύνδεσμο για την καστάνια.Το top mount έχει και μια τρίτη βίδα από την κάτω μεριά μέσα στο θόλο.

Βγάζοντας την εργοστασιακή ανάρτηση παρατηρούμε οτι στο πάνω μέρος έχει ενα o-ring για αδιαβροχοποίηση του χώρου αποσκευών, το οποίο δεν ταιριάζει σωστά στις Meister. Εμείς περάσαμε ενα στρώμα παρμπριζόκολλα περιμετρικά για να μήν έχουμε θέμα με τα νερά.

Οι αναρτήσεις είναι πλέον στην θέση τους. Η διαδικασία τοποθέτησης είναι η αντίστροφη από την αφαίρεση των εργοστασιακών. Λόγω της φιλοσοφίας λειτουργίας των εργοαστασιακών σινεμπλόκ, για να σφίξουμε τις 17mm βίδες των ψαλιδιών εμπρός και πίσω ανεβάσαμε τα άκρα με τον γρύλλο στο σημείο που η ανάρτηση πλέον στηρίζει το πλαίσιο.

Με την ρύθμιση ύψους που είχαν οι Meister από το εργοστάσιο το αμάξι έκατσε αρκετά χαμηλά όμως λόγω δύσκολης πρόσβασης στο γκαράζ του Μάνου αναγκαστήκαμε να την ψηλώσουμε. Από 15cm υψος που είχε το αμάξι πρίν μπροστά και πίσω καταλήξαμε στο 12 διατηρώντας μηδενική προφόρτιση στα ελατήρια.

Έχοντας σχεδόν τελειώσει την τοποθέτηση ο Γιώργος κατάφερε τελικά να βιδώσει την μία και μοναδική βίδα που του αναθέσαμε. Η ικανοποίηση στο πρόσωπό του τα λέει όλα.

Διπλό τσέκ στις βίδες, επανατοποθέτηση επενδύσεων στον χώρο αποσκευών χωρίς τα πλαινά πλαστικα (τα extenders ηταν οριακά κοντά και θα έκαναν θόρυβο) και φύγαμε για test drive στο βουνό με καλή παρέα.! Το αυτοκίνητο μεταμορφώθηκε, άμεσο στις αντιδράσεις με την μούρη να πατάει πολύ καλά, σταθερό στα φρένα χωρίς να βουτάει και στις λακούβες εντυπωσιακά άνετο. Ιδανικό setup για NC που δεν πάει πίστα και χρησιμοποιεί νορμάλ λάστιχα.!