Το βρετανικό πρωτάθλημα με τα MR2 συνεχίζεται στην πίστα του Oulton Park και φυσικά η Ελληνική Empty Pocket ομάδα έδωσε το παρών, με δυνατό momentum από τον προηγούμενο αγώνα στο Silverstone στον οποίο τα πήγε εξαιρετικά. Αυτή τη φορά όμως τους περίμεναν πολλές αγωνιστικές εκπλήξεις και δυσκολίες τις οποίες θα μας διηγηθεί ο οδηγός της ομάδας, Γιώργος Γεωργιάδης:
"Ο χειμώνας μπήκε για τα καλά στην Αγγλία και ο Οκτώβριος μας βρήκε στο βροχερό Oulton Park για τον 4ο γύρο του Toyo Tires Toyota MR2 Championship 2020.
Αυτή τη φορά δεν ταξιδέψαμε από την προηγούμενη ημέρα για να συμμετάσχουμε στο test day λόγω μειωμένου χρόνου, οπότε ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου και κατευθυνθήκαμ προς την πίστα.
Η μέρα ξεκίνησε με αρκετή και συνεχή βροχή, δυσκολεύοντας την προετοιμασία μας για τα χρονομετρημένα. Σε αυτόν τον γύρο τα MR2 ήταν εκείνα που θα έμπαιναν στην πίστα η οποία ήταν γεμάτη λίμνες και η βροχή μόνο δυνάμωνε. Έχοντας προβλήματα με τον εξαερισμό της καμπίνας, όλα τα παράθυρα θόλωσαν μετρά απο μόλις 2 γύρους και έτσι αδυνατούσα να δω πέρα από τα 2 μέτρα. Έτσι το μόνο που προσπάθησα ήταν να συμπληρώσω τουλάχιστον τους ελάχιστους 3 γυρους οι οποίοι θα μου επέτρεπαν να πάρω μέρος στον πρώτο αγώνα της ημέρας αλλά κατάφερα και να καταταχθώ στην 26η θέση.
Με τον πρώτο αγώνα να πλησιάζει σε λιγότερο από 2 ώρες, έπρεπε να στεγνώσουμε όλη την καμπίνα, μαζί με την στολή μου, παπούτσια κλπ καθώς και να βρούμε έναν τρόπο να ζεστάνουμε την καμπίνα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Στην προκειμένη περίπτωση, έπαιξε μεγάλο ρόλο η εμπειρία του αδερφού μου του Μιχάλη ο οποίος ανέλαβε να στεγανοποιήσει την καμπίνα καθώς και να φέρει ζεστό αέρα από το ψυγείο ώστε να ξεθαμπώνουν τα τζάμια.
Ο πρώτος αγώνας ήταν αρκετά απαιτητικός, μιας και ήταν η πρώτη φορά που έτρεχα σε βρεγμένη πίστα και δεν είχα προλάβει να βρω τα πατήματα της πίστας, πόσο μάλλον και σε βρόχινες συνθήκες. Ξεκινώντας από τις πίσω θέσεις του grid, κατάφερα να κερδίσω μερικές θέσεις μέχρι τον προτελευταίο γύρο που συνειδητοποίησα ότι δεν είχα βάλει αρκετή βενζίνη και σε μία στροφή 180 μοιρών η μηχανή έκανε fuel cuts κοστίζοντας μου μερικά δευτερόλεπτα, αλλά ευτυχώς είχα χτίσει αρκετή διαφορά από τα αυτοκίνητα πίσω μου και έτσι κατάφερα να τερματίσω στην 20ή θέση, μένοντας ικανοποιημένος με την απόδοση μου. To video του αγώνα:
Ο δεύτερος αγώνας ήταν αρκετά επεισοδιακός. Ξεκίνησα απο την 22η θέση και στους πρώτους 2 γύρους κατάφερα να ανέβω 2 θέσεις ώσπου το αυτοκίνητο που ακολουθούσε έχασε τα φρένα πριν από το εσακι και με τράκαρε στην πίσω δεξιά μεριά του προφυλακτήρα και στη συνέχεια στην πόρτα του οδηγού.
Έτσι έπεσα τελευταίος, με απορυθμισμένο καμπερ πίσω αριστερά τουλάχιστον κατά 2 μοίρες ξεκίνησα να πιέζω ξανα ώστε να ανακτήσω θέσεις. Οδηγώντας πιο επιθετικά κατάφερα να κατεβάσω τον χρόνο μου τουλάχιστον 2 δευτερόλεπτα καθώς και να απολαύσω το υπόλοιπο του αγώνα ανακτώντας 4 θέσεις και καταφέρνοντας να τερματίσω.
Ο απολογισμός της ζημιας είναι ένα quarter panel, ένα φανάρι και κάποια μπαλώματα στα υπόλοιπα μέρη του body του αυτοκινήτου.
Τέλος, η προετοιμασία για τον αγώνα “εντος έδρας” στο Donington πλησιάζει σε λίγοτερο απο 1 μήνα, όπου θα έχουμε και εμφάνιση έκπληξη!"
H ομάδα προγραμματίζει ένα δυνατό οδηγικό 5ήμερο (!!) με αγώνες, trackday και οδηγούς έκπληξη που θα έρθουν από Ελλάδα οπότε για ακόμα μία φορά...stay tuned.!!
Το διήμερο 2-3 Οκτωβρίου 2020 έγινε στην πίστα των Μεγάρων ο 1ος αγώνας του Πανελληνίου πρωταθλήματος ταχύτητας, στον οποίο συμμετείχε ο "δικός μας" Τίμος Κουλουρίδης με το Peugeot 106 Rallye. Το συγκεκριμένο 106 ήταν για αρκετά χρόνια το προσωπικό του αυτοκίνητο για όλες τις δουλειές, σταδιακά εξελίχθηκε σε αγωνιστικό groupA και πρόσφατα μετατράπηκε σε groupN ώστε να λάβει μέρος ίσως στην πιο ενδιαφέρουσα κατηγορία του ΠΠΤ, τόσο για το υψηλό επίπεδο του ανταγωνισμού όσο και για τις εντυπωσιακές μάχες που συμβαίνουν σε κάθε αγώνα μέχρι και τον τελευταίο γύρο.
Ο Τίμος με το παρακάτω κείμενο μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία που έζησε:
"Οι αγώνες πίστας στην Ελλάδα είναι μια πονεμένη ιστορία. Κάποιες περιόδους άνθιζαν, κάποιες άλλες φυτοζωούσαν και κάποιες δεν γίνονταν καθόλου. Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι, κάνεις όμως δεν θα αρνηθεί ότι είναι η πιο hardcore και ξεκάθαρη μορφή αγώνων στο μηχανοκίνητο αθλητικό χώρο. Μόνο εκεί υπάρχει στο μέγιστο βαθμό η αμεσότητα του ανταγωνισμού. Κι όπως λέει κι ένας παλιός φίλος «αν δεν σφαζόμαστε για ένα μέτρο άσφαλτο»….. δεν κάνουμε τίποτα συμπληρώνω εγώ.
1ος αγώνας πανελλήνιου πρωταθλήματος ταχύτητας και ατομικής χρονομέτρησης (HTTC) εν μέσω πανδημίας λοιπόν και μαζεύονται 31 συμμέτοχες για την ταχύτητα και 16 για το HTCC. Η λέσχη ΕΛΛΑΔΑ αποφασίζει να κάνει το αγώνα ακόμα και με τόσες λίγες συμμέτοχες κι εμείς συμμετέχουμε στην πιο ανταγωνιστική κατηγορία του πρωταθλήματος, την Ν2 (αυτοκίνητα με ελάχιστες μετατροπές, μέχρι 1600cc, άρα 106 ή Saxo).
Το 3ημερο του αγώνα παραδοσιακά ξεκινάει από Παρασκευή, όπου μαζεύουμε τον εξοπλισμό, παίρνουμε το αγωνιστικό, πάμε ευθυγράμμιση και τέλος πάμε πίστα για τον τεχνικό έλεγχο. Αυτή τη φορά όμως λόγω ελάχιστων συμμετοχών ο τεχνικός έλεγχος θα γίνει Σάββατο πρωί, οπότε εμείς κάνουμε ευθυγράμμιση στο φίλο Φώτη (Geometrical) και μετά κλείνουμε το αυτοκίνητο στο γκαράζ και πάμε για ύπνο.
Σάββατο, το πρόγραμμα λέει πολύ πρωινό ξύπνημα και άφιξη στην πίστα στις 07:00 το πρωί. Λόγω covid το αθλητικό πρωτόκολλο απαιτεί θερμομέτρηση και ιατρικό ιστορικό πριν την είσοδο σε κάθε αθλητικό χώρο. Φτάνουμε από τους πρώτους, ολοκληρώνουμε τη διαδικασία και μπαίνουμε στην πίστα νωρίς ευτυχώς, όσοι έφτασαν λίγο αργότερα περίμεναν έως και μια ώρα στην είσοδο.
Ξεφορτώνουμε, στήνουμε τέντες, βγάζουμε εργαλεία, αλλάζουμε λάστιχα, αλλάζουμε και ρούχα και είμαστε έτοιμοι.
Free Practice 1:
Το αυτοκίνητο είναι πλέον Ν2 (παλιά ήταν ψευτο-Α6) το οποίο σημαίνει ότι είναι πιο στενό και πιο ψηλό. Έχουμε κάνει και μια γκανγκστερική αλλαγή να σκληρύνουμε φουλ πίσω, έχουμε και 16 μήνες να μπούμε πίστα οπότε ο ρυθμός είναι τραγικά αργός. Επίσης το αυτοκίνητο έχει μια έντονη τάση να σηκωθεί στις 2 ρόδες το οποίο τρομάζει έντονα. Λογικό, αφού είναι σκληρό πίσω και μαλακό εμπρός. Ο χρόνος είναι στο 1.15.570, πολύ μα πάρα πολύ αργός.
Free Practice 2:
Αλλάζουμε την ανάρτηση, σκληραίνουμε και εμπρός και ανεβάζουμε λίγο πιέσεις εμπρός. Σαφώς καλύτερο στήσιμο πλέον και οι χρόνοι σταδιακά κατεβαίνουν μέχρι τον 6 γύρο στο 1.12.1. Στους επομένους 2 γύρους ανεβαίνουν λίγο και αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ανέβασαν θερμοκρασία και πίεση τα λάστιχα κι έπρεπε να κάνουμε κάτι….
Qualification:
Κρίνοντας από το προηγούμενο warmup ρίχνουμε πίεση εμπρός και μαλακώνουμε ελάχιστα το εμπρός μέρος. Μπαίνουμε στο Qualify και έχουμε πάλι το ίδιο φαινόμενο, να έχει μια τάση να σηκωθεί στις 2 ρόδες, αν και όχι τόσο όσο το πρωί. Σε συνδυασμό με την απραξία 16 μηνών και την έλλειψη επαφής με την πίστα, μια ανασφάλεια υπάρχει, κι αυτό φαίνεται στην οδήγηση και στο χρόνο. Τελικά 1.12.0 μας φέρνει 4ους στη Ν2 και 5ους γενικής Ν. Τέλος της 1ης μέρας, αρκετός προβληματισμός και σκέψη για το τι πρέπει να κάνουμε αύριο. Αλλάζουμε λάστιχα και λέμε ….. let’s sleep on it!!!
In car από Qualify, στο 5:50 φαίνεται η τάση του αυτοκίνητου να σηκωθεί στις 2 ρόδες.
Κατάταξη ομάδας Ν
Κυριακή το πρόγραμμα είχε ένα 10λεπτο Warmup και μετά τον αγώνα των 18 γύρων. Κάνουμε μια μίνι σύσκεψη το πρωί με τον αδερφό που εκτελεί χρέη team-manager / μηχανικού / κουβαλητή / ψυχολόγου και αποφασίζουμε επιτέλους να μαλακώσουμε την ουρά και να σφίξουμε λίγο το εμπρός μέρος. Έχουμε ψιλό-θυμηθεί από που πάει η πίστα, οπότε υπάρχει ηρεμία και ο στόχος είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε αλλά χωρίς να γίνει ζημιά.
Warmup:
Μπαίνουμε με τα λάστιχα του αγώνα που είναι ένα ζεύγος ελαφρώς μεταχειρισμένα Pirelli DHH εμπρός (είναι η σκληρότερη γόμα της Pirelli) και το καλύτερο ζευγάρι από τα 4 Pirelli DH που είχαμε διαθέσιμα (που είχαν ήδη κάνει άλλον έναν ολόκληρο αγώνα τον Μάιο του ‘19) πίσω. Φτιάχνουμε πιέσεις, δοκιμάζουμε μερικά περάσματα και λέμε οκ είμαστε έτοιμοι. Ο χρόνος στο 1.13.978 απλά δοκιμάζοντας περάσματα και φρένα.
Αγώνας:
Εκκινούμε από τη θέση 5, άρα στην εσωτερική και πίσω από Σολδατο με το Evo που είναι 1ος Ν και Φούντα με το κόκκινο 106 που είναι 2ος Ν2 και 3ος Ν. Με το που σβήνουν τα φώτα ο Σολδατος δεν ξεκινάει ο Φούντας πετάγεται πρώτος ακολουθούμενος από τον GEO και από πίσω περνάμε οι υπόλοιποι. Μέχρι να τελειώσει ο πρώτος γύρος ο Σολδατος έχει περάσει πάλι πρώτος και εμείς είμαστε μέσα σε ένα τραινάκι ανάμεσα στον 3ο Filon και τον 5ο Κοκκοτα. Το αυτοκίνητο φαίνεται λίγο καλύτερο από χτες, αποκτάμε εμπιστοσύνη αλλά ο Filon ορίζει το ρυθμό ο οποίος είναι στο 1.12.5. Στα Μέγαρα είναι αρκετά δύσκολο να περάσεις αν έχεις αυτοκίνητο παρόμοιας δυναμικότητας με τα αλλά και δεν υπάρχει διάθεση για ρίσκα. Πιέζουμε ευγενικά μέχρι τον 10ο γυρο όπου μένουμε από λάστιχα, ο Filon παίρνει ανάσα κι εμείς απλά προσέχουμε τον Κοκκοτα από πίσω που επίσης πιέζει όσο μπορεί αλλά και αυτός αρκετά ευγενικά, χωρίς πρόθεση να κάνει κάτι επικίνδυνο. Τερματίζουμε με αυτή τη σειρά, αφού ακόμα και όταν ο Σολδατος μας έριχνε γύρο ο Filon δεν έκανε κανένα λάθος που να επιτρέψει προσπέρασμα. Best lap 1.12.589.
Το in car του αγώνα, δυστυχώς δεν είχαμε και προς τα πίσω κάμερα για να φανεί ποσό κοντά έφτανε ο Κοκότας με το πορτοκαλί Saxo σε κάποιες περιπτώσεις.
Τελική Κατάταξη Ομάδας Ν
Τέλος αγώνα, 4η θέση στην κατηγορία. Αρκετά μαθήματα, πως πρέπει να αντιμετωπίζεις κάποιες δύσκολες καταστάσεις (με θάρρος..!!! ) και εμπειρία για τον επόμενο, όποτε κι αν είναι αυτός."
Μια δυνατή αρχή στο πρωτάθλημα λοιπόν για τον Τίμο, του οποίου τις προσπάθειες θα παρακολουθήσουμε και στους επόμενος αγώνες.
Επιστροφή στην πίστα των Σερρών μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα λόγω Covid αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. Η προηγούμενη επίσκεψη τον Μάρτιο μου είχε δώσει να καταλάβω τι αλλαγές ήθελε το αυτοκίνητο για να αποδώσει καλύτερα, τις οποίος προσπάθησα να κάνω.
Αρχικά ήθελε λίγο παραπάνω αεροδυναμικό grip μπροστά, γι'αυτό και έφτιαξα diy difusers για το splitter από πολυεστέρα, ενώ αύξησα λίγο και την έκταση του splitter πρός τα εμπρός. Η πίσω αεροτομή έμεινε όπως ήταν ενίσχυσα όμως την έδρασή της, η οποία είχε καταρρεύσει στην τελευταία επίσκεψη.
Τέλος έγινε και μια ευθυγράμμιση για παραπάνω πλευρικό grip το οποίο βελτιώθηκε δραματικά και με τα νέα semi slick ελαστικά Dunlop Direzza Dz03G σε διάσταση 215/50/15.
Αυτή τη φορά μαζεύτηκε μεγάλη Empty Pocket ομάδα με πολύ όμορφα και ξεχωριστά αυτοκίνητα ο κάθε ένας. Θα αναφερθούμε στις προσπάθειες των παιδιών στο τέλος του άρθρου. Το ταξίδι ξεκίνησε Παρασκευή απόγευμα οδικώς με το κομβόι των ιαπωνικών roadsters να τραβάνε παντού τα βλέμματα. Το βράδυ μας βρήκε στις Σέρρες για ένα γρήγορο χαλαρωτικό ποτό και στην συνέχεια στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Η μπλέ σαύρα και τις δύο μέρες στην πίστα ήταν άψογη, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Μερικές αλλαγές στο valving της ανάρτησης, στην κλίση του φτερού πίσω και στο ύψος του splitter που έγιναν από το δεύτερο κιόλας session ήταν αρκετές για να έρθει η ισορροπία του αυτοκινήτου ακριβώς στο σημείο που ήθελα. Πραγματικά το setup ήταν πολύ κοντά στο τέλειο με το αυτοκίνητο να είναι φιλικό στο όριο, να βγάζει πολύ κράτημα και να είναι άμεσο στις αντιδράσεις του.
Σύντομα οι χρόνοι άρχισαν να πέφτουν και τα driving score από το VPR να ανεβαίνουν.! Ήδη μέχρι το απόγευμα του Σαββάτου είχαμε γράψει 1:29:6 και 81,3% driving score.! Η όρεξη είχε ανοίξει πραγματικά για ακόμα καλύτερες επιδόσεις αλλά και κυριολεκτικά για φαγητό στις πολύ καλές τοπικές ταβέρνες.
Την Κυριακή το πρωί ένα πυκνό πέπλο πάχνης είχε καλύψει την πίστα των Σερρών το οποίο δημιουργούσε ένα όμορφο σκηνικό αλλά μας καθυστέρησε αφού περιμέναμε να καθαρίσει. Με την πρώτη ευκαιρία μπήκα και αμέσως κατάλαβα οτι η πίστα έχει πολύ καλό grip ενώ τα curbs γλιστρούσαν λίγο παραπάνω από την υγρασία. Δύο γύροι ζέσταμα και στην συνέχεια ταυτότητα στο στόμα και το attack ξεκινάει.!
Ο πρώτος γύρος είναι νέο προσωπικό PB με 1:29:3 νιώθω το αμάξι όμως πολύ καλό και συνεχίζω για δεύτερο συνεχόμενο γύρο στο όριο. Το πέρασμα από Κ1-Κ2 βγαίνει καθαρό με αρκετή φόρα, το trail και η έξοδος στην K5 πετυχαίνει και μου δίνει την δυνατότητα να μπώ τέρμα γκάζι στο εσάκι των K6-Κ7-Κ8 αλλάζοντας σε 4η με flat shift. Τοποθετώ το αμάξι σωστά για τα φρένα της 10 και κάνω καλή είσοδο αν και φρενάρω παραπάνω απ΄όσο έπρεπε, λίγος χρόνος χάθηκε εκεί αλλά ακόμα ο ρυθμός είναι καλός. Υπομονή στην Κ11-Κ12 με σωστή κλειστή γραμμή και γεμίζουμε 4η φτάνοντας στην Κ13 με πολλά χιλιόμετρα στην οποία φυσικά κάνουμε turn in με το γκάζι στο πάτωμα προσκυνώντας την κατανομή και την ανάρτηση της Μιατάρας που κρατάει τρελά χιλιόμετρα μέσα σε κάθε καμπή. Μέτριο πέρασμα από Κ14-Κ15 και βγαίνουμε στην ευθεία, στην οποία από την χαρά μου χάνω την αλλαγή από 4η σε 5η και τερματίζω το γύρο με επιβράδυνση αλλά με νέο τρελό προσωπικό ρεκόρ γύρου στο 1:29:2.!! Απολαύστε το incar :
Είναι αυτή η μαγική στιγμή που τόσες ώρες εργασίας στο αυτοκίνητο, τόσες ώρες σκέψης, χρημάτων και άλλων πραγμάτων που γνωρίζουν πολύ καλά οι petrolheads ξαφνικά τους δίνει νόημα και αξία. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι αυτές που μπαίνουν στο μυαλό όταν πήζει από τα προβλήματα της καθημερινότητας και αμέσως το καθαρίζουν και το ηρεμούν. Και ακόμα καλύτερα, όταν αυτές τις στιγμές μπορώ να τις μοιράζομαι με καλούς φίλους στην πίστα αλλά και μαζί σας μέσω αυτού του blog.
Πάμε να δούμε τι έκαναν λοιπόν και οι υπόλοιποι Empty Pockets το σαββατοκύριακο αυτό. Ξεκινάμε με τον πρωτοεμφανιζόμενο στην πίστα των Σερρών Κωνσταντή με το πανέμορφο S2000.
Με αναβαθμισμένη ανάρτηση και φρένα, 240 άλογα μετρημένα στις πλύμνες, 100 κιλά ελάφρωμα και αεροτομή-splitter και καινούρια semi slick ελαστικά το αυτοκίνητο ήταν ένα όνειρο. Ο Κωνσταντής έδειξε τον σεβασμό που αρμόζει σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο, ξεκίνησε επιφυλακτικά και ανέβαζε ρυθμό σταδιακά, όσο αποκτούσε και εμπιστοσύνη. Το πιο χρήσιμο εργαλείο για εκείνον ήταν το VPR, με το οποίο έβλεπε πώς βελτιώνεται η οδηγική του απόδοση σε κάθε session.
Στο τέλος ξεχάσαμε τελείως το χρονόμετρο και το μόνο που είχε σημασία ήταν η βελτίωση στην οδήγηση η οποία ομολογουμένως ήταν εντυπωσιακή αφού ανέβηκε από το 44% σχεδόν στο 70%. Για εμένα και την ομάδα που εξελίσσουμε το VPR αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιβράβευση αφού βλέπαμε τον φίλο μας να φεύγει ευτυχισμένος από την πίστα, σαφώς βελτιωμένος οδηγικά και με όρεξη να επιστρέψει για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο!
Ο κουμπάρος του Κωνσταντή, ο γνωστός σε πολλούς πλέον Αντώνης με το turbo miata τελικά νίκησε στην ενδοκουμπαρική κόντρα, και αυτός με εντυπωσιακή βελτίωση μέσα στο διήμερο. Το Σάββατο έφαγε ένα σετ ελαστικά μαθαίνοντας την πίστα αν και έχασε κάποιους γύρους αντιμετωπίζοντας ένα μικρό πρόβλημα στην τροφοδοσία καυσίμου το οποίο τελικά βρήκε και έλυσε.
Κατάφερε να πέσει στο 1:31 ενώ ήδη έχει καταλάβει τις αλλαγές που πρέπει να κάνει στο αμάξι για να το κάνει ακόμα καλύτερο. Το εντυπωσιακό αυτό αμάξι είχα την τύχη να οδηγήσω και εγώ για δύο γύρους από τους οποίους παραθέτω το incar video που τραβήξαμε :
Και περνάμε στην δεύτερη μπλέ σαύρα της παρέας.
Ο Γιάννης με το σχεδόν εργοστασιακό 10th Anniverasy NB, μετά τα Μέγαρα δεν κρατήθηκε και ανέβηκε μαζί μας και στην πίστα των Σερρών. Ξεκίνησε να πιέζει από το πρώτο κιόλας session αφού η ανάρτηση της Flyin Miata, τα Carbotech XP10 τακάκια και τα φρέσκα Nankang AR-1 του έδιναν εμπιστοσύνη να το κάνει. Πολύ πιθανό να δούμε κάτι μοναδικό μηχανολογικά από αυτό το αμάξι στο άμεσο μέλλον για έξτρα δύναμη, η οποία σε συνδυασμό με τις καλές οδηγικές του ικανότητας θα έχει σαν αποτέλεσμα να δούμε κορυφαίους χρόνους και VPR driving scores, περιμένουμε την συνέχεια με ανυπομονησία.!
Στο Empty Pocket crew αυτή τη φορά είχαμε και συμμετοχή με μηχανή. Ο Αντώνης άφησε στο γκαράζ το S2000 και ήρθε με το CBR600 για να μας χαρίσει εντυπωσιακά περάσματα.! Pure motorport φάση είτε πρόκειται για τέσσερεις τροχούς είτε για δύο. Αρκεί να είναι Honda... :O)
Και περνάμε στους αγαπημένους μας κεντρομήχανους φίλους ξεκινώντας από τον purίστα Μάνο με το κόκκινο 2ΖΖ MR2. Έγραψε πολλούς γύρους, πήρε φίλους για δικάβαλες βόλτες ενώ το σημείο που έλαμψε το ταλέντο του ήταν όταν έδινε παραγγελία στην ταβέρνα όπου κλασσικά πήρε όλο τον κατάλογο.
Και last but not least που λένε και στο χωριό μου φτάνουμε στο κεντρομήχανο πριόνι του Μιχάλη, το οποίο θα οδηγούσε για κάποια sessions και ο Βασίλης. Το συγκεκριμένο αμάξι λόγω έλλειψης χρόνου πρίν το ταξίδι, το ετοιμάζαμε κυριολεκτικά μέχρι την στιγμή που φύγαμε. Γνωστό από τις εντυπωσιακές του επιδόσεις στην πίστα των Μεγάρων για πρώτη φορά ανέβηκε στις Σέρρες κυρίως για να πάρουν τα παιδιά μια αρχική αίσθηση και να ετοιμαστεί καλύτερα για τις επόμενες επισκέψεις.
Είχαμε φτιάξει ένα σχετικά επιθετικό splitter το οποίο όμως τελικά δεν λειτούργησε όπως θέλαμε με αποτέλεσμα τελικά να το αφαιρέσουμε τελείως. Έγιναν επίσης δοκιμές σε διαφορετικά λάστιχα αλλά και ρυθμίσεις ανάρτησης μαζεύοντας σημαντικά δεδομένα σε συνδυασμό με τα δεδομένα που έπαιρναν από το VPR σε κάθε session. Το χρονόμετρο σταμάτησε στο 1:28:2 με semi slick ελαστικά όμως σίγουρα υπάρχει περιθώριο για παρακάτω. Η ομάδα οδήγησε, έμαθε και θα επιστρέψει δυνατή και μάλιστα σχετικά σύντομα.!
Ένα αξέχαστο θα έλεγα τριήμερο στην πίστα των Σερρών, με δύο μέρες στρίψιμο στο όριο, 1200χλμ ταξίδι, καλό φαγητό και ακόμα καλύτερη παρέα έφτασε στο τέλος του. Ευχόμαστε να βρεθούμε σε θέση να το επαναλάβουμε το συντομότερο δυνατό.!
Μείνετε συντονισμένοι γιατί σύντομα θα γράψουμε για τις νέες Empty Pocket αγωνιστικές περιπέτειες του Τίμου στο Ελληνικό πρωτάθλημα ταχύτητας αλλά και του Γιώργου στο Βρετανικό 750Club MR2 championshop!
