Μια μεγάλη περίοδος ετοιμασίας του μοτέρ είχε μόλις τελειώσει. Είχα σχεδόν ξεχάσει πώς είναι να οδηγάς το Miata όπως του αξίζει μετά από τόσο καιρό μαστορέματος και στρωσίματος. Η ώρα επιτέλους έφτασε και με το αυτοκίνητο 100% έτοιμο έπρεπε να πάρω τον δρόμο της επιστροφής από την Θεσσαλονίκη. Η αναχώρηση έγινε πολύ νωρίς το πρωί της Κυριακής και έχοντας όλη την ημέρα μπροστά μου η επιλογή της διαδρομής ήταν εύκολη, θα κατεβούμε Αθήνα από δρόμους χωρίς διόδια.!!
Ο ήλιος έκανε από νωρίς την εμφάνιστή του και με θερμοκρασία κοντά στους 10 βαθμούς οι συνθήκες ήταν ιδανικές για το μεγάλο ταξίδι. Τα πρώτα χιλιόμετρα έγιναν χαλαρά με cruising ρυθμούς όπου με νορμάλ ταχύτητες και 3-4k rpm με 6η, η κατανάλωση ήταν εντυπωσιακά καλή παρά τους πιο άγριους εκκεντροφόρους. Συγκεκριμένα μετά το πρώτο γέμισμα έκανε 340χλμ μεικτής οδήγησης και η βελόνα είναι ακόμα στην μέση, ακριβές νούμερο βέβαια θα μετρήσω σε λίγες μέρες στο ταξίδι προς Σέρρες.
Η διαδρομή είναι σαφώς πιο αργή, κουραστική και με πολλές διασταυρώσεις, πλατείες κτλ οπότε αν απλά θέλετε μια ξεκούραστη επιστροφή επιλέξτε την εθνική οδό.Αν όμως έχετε χρόνο και όρεξη για touring τότε είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή που χορταίνει το μάτι με εικόνες και τοπία από την Ελληνική επαρχία και μάλιστα με ελάχιστη κίνηση.!
Περνώντας από Θεσσαλονίκη και Κατερίνη ο δρόμος κατεβαίνει παράλληλα με την παραλία δίνοντας μια όμορφη θέα, ειδικά με τις σχεδόν καλοκαιρινές συνθήκες που επικρατούσαν. Μετά από λίγο η διαδρομή αποκτά και οδηγικό ενδιαφέρον στα Τέμπη, θυμίζοντας και λίγο το παρελθόν όπου το πέρασμα από εκεί ήταν υποχρεωτικό.
Οι βραχώδεις χαράδρες των Τεμπών εναλλάσσονται με τα καταπράσινα λιβάδια έξω από την Λάρισα. Το μάτι χορταίνει πράσινο στα περιποιημένα χωράφια του κάμπου ενώ περνώντας τα Φάρσαλα φτάνουμε στην επόμενη στροφοδιαδρομή του Δομοκού. Άδειοι δρόμοι με ωραία ροή και καλή άσφαλτο με τα AR-1 να έχουν γίνει τσίχλες και να βγάζουν κορυφαίο grip αν και σχεδόν τελειωμένα ενώ ο Franky συνεχώς αμφισβητεί την πρόσφυσή τους και σπρώχνει δυνατά την μπλέ σάυρα με κλειδωμένο το δισκάτο διαφορικό στις εξόδους των στροφών.
Απλή ειδική μέχρι τη Λαμία και ετοιμαζόμαστε για τις θρυλικές πατημένες καμπές του Μπράλου που κάνουν ακόμα και τα 183 άλογα να φαίνονται λίγα. Άδειος ο δρόμος, ανοιχτά παράθυρα και το μοτέρ μόνιμα στο wot με 5η και 6η. Στο αντίθετο ρεύμα συναντώ και ενα ND με το οποίο φυσικά ανταλλάξαμε συναδελφικούς χαιρετισμούς.!
Ο ρυθμός πέφτει για το επόμενο κομμάτι περνώντας μέσα από τα γραφικά χωριά της Αμφίκλειας και της Τιθορέας με φόντο τον χιονισμένο Παρνασσό. Το τελευταίο ενδιαφέρον κομμάτι είναι στην Οινόη μετά την Θήβα, κλείνοντας περίπου 500χλμ ταξιδιού γνωριμίας με το νέο μοτέρ.
Κάτι τέτοιες βόλτες είναι που κάνουν όλο τον κόπο για την συντήρηση και βελτίωση του αυτοκινήτου να αξίζει. Η κούραση είναι κάτι που φεύγει εύκολα, οι οδηγικές εμπειρίες όμως, οι αισθήσεις και οι εικόνες είναι αυτά που θα μείνουν στο μυαλό για καιρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου